Het is lastig om precies een moment aan te wijzen waar het begon. Ik denk dat het geleidelijk ging. Allicht werd het in de hand gewerkt door de lockdown, door het thuis zijn. Misschien is het wel een vorm van nesteldrang – roept een kind dit soort dingen gewoon van nature op. Hebben mannen dat ook, nesteldrang? Schijnbaar. Het kan ook een eerste symptoom zijn van een midlifecrisis. We tasten vooralsnog in het duister. Mijn vrouw is echter wel oprecht bang dat ik binnenkort thuiskom op een Harley. Niet dat ik die kan betalen, maar toch…
Fotograferen, muziek, gitaar, schrijven. Dat riedeltje was er altijd al wel. Soms een uitspatting met een weekje fanatiek sporten. Verder ben ik een rustige dertiger. Maar de veertig lonkt al. Later is begonnen. Er is geen “ik wil ooit nog dit of dat…”. Het is nu of nooit.
En dus stond onze postnl bezorger op de stoep met een gigant van een soeppan. Even later kwam ik thuis met een tas vol runderschenkel en soepkippen. Jep, bouillonblokjes zijn verleden tijd. Voortaan staat er een paar liter runder- of kippenbouillon te pruttelen in het weekend en puilt de vriezer uit van bakjes bouillon. Lekker? Zeker. En het ruikt zo lekker in huis. Op dit moment riep mijn vrouw nog vrolijk dat als dit mijn midlifecrisis zou zijn dat het dan nog wel meeviel.
Helaas. Met lede ogen zag vrouwlief afgelopen dinsdag de pakket bezorger met het zweet op zijn voorhoofd een enorme zware doos voor de deur deponeren. Terwijl ze de arme man met een glas water even liet bijkomen op het bankje voor ons huis kwam ik al struikelend van de trap af. Ik zag de wanhoop in haar ogen. Zij zag de kinderlijke blijdschap in de mijne. Vijf verschillende soorten meel en een berg bak-attributen waar de gemiddelde bakkerij zich niet voor zou schamen. Vanaf nu gaan we zelf ons brood bakken!
Met angst en beven kijkt vrouwlief naar de druivenrank buiten. Hij zal toch niet… Ach kom. Maud kan bijna lopen dus die kan prima druiven stampen toch? En volgende week komen de spullen voor de kippenren binnen als het goed is. Dat gefladder in de schuur is nu nog wat lastig als je bij de vriezer moet voor de bouillon. Maar wel elke ochtend een lekker kakelvers eitje bij het zelfgebakken brood!
Alle gekkigheid op een stokje, het thuis zijn geeft wel alle tijd en ruimte voor hobby’s waar je eerder nooit aan toe kwam. “Elk nadeel hep z’n voordeel”, zei een wijs persoon ooit. Eindelijk schrijf ik, eindelijk neem ik de tijd om echt gitaar te leren spelen. Brood bakken klinkt super truttig, maar is enorm leuk. Net als die bouillon. Terwijl ik mijn column hiermee besluit, hoor ik beneden mijn vrouw gillen. Ik denk dat Bertha, onze melkkoe, is bezorgd!