Het moet de editie van 2016 zijn geweest denk ik. Een volgepakte festivalterrein en de organisatie gooide het legendarische berichtje online: “We zijn vol! Vanaf nu is het één eruit, één erin.” Het aantal mensen moet in de duizenden gelopen zijn, de sfeer was ronduit onbeschrijflijk. Één groot, bijna on-Harderwijks feest. Als je er middenin stond, waande je je even op Lowlands. Maar het was wél gewoon in Harderwijk. In 2017 was de laatste (snikhete) editie en ‘Lalaland’ kapte daarna misschien wel precies op het goede moment. Zo houdt zij voor altijd een legendarische status in Harderwijk. Ik hield aan ‘Lalaland’ bovendien voor altijd een verslaving aan festivalfotografie over.
Het succes kon deels worden verklaard door de laagdrempeligheid (gratis entree) en de bijzonder mix van muziek en theater. Niet minder succesvol was het ‘Blije Bietjes Festival’ en later het ‘Happy Camper Festival’. ‘Heilige Boontjes’ was er ook nog. Er was een ‘Aaltjesdagen Dance Festival’, ‘Oh! Deer’ en meer. Maar de organisaties kregen het om verschillende redenen lastiger en er kwam Corona. Twee seizoenen lang stond vrijwel alles stil, al was er nog een uniek Stoet Festival in september 2020. Maar nu gloort er weer hoop aan de coronahorizon. De organisatie achter ‘Boulevard op Stelten’ wil diverse evenementen organiseren die op een breder publiek gericht zijn. Stichting Underground lijkt zijn opvolgers te hebben gevonden in de Stichting Onkruid: zij kiezen meer de alternatieve kant die we kennen van Underground.
Trek lering uit ‘Harderwijk live’ zou ik zeggen, dan lijkt niets in het postcorona tijdperk een herleving van Harderwijk als Festival stad in de weg te staan. Die lering houdt in dat samenwerking de sleutel is. Samenwerking tussen ondernemers, organisatoren en de gemeente. Dat ingrediënt trok immers na jaren van deceptie de ‘Preuverie’ weer uit het slop. Nu valt er hier, behalve die bedorven vleermuis in China, niemand iets te verwijten maar hopelijk worden de handen wel weer ineen geslagen opdat die regiofunctie volop benut kan worden. Ik heb daar alle vertrouwen in. Ik mijmer nog wat over Lalaland en er schiet mij ineens een mooie anekdote te binnen: op één van de eerste edities (toen het geen Nachtbrakers meer heette als ik het mij goed herinner) stond er eens een prima bandje te spelen, helaas slechts voor anderhalve man en een paardenkop, vroeg op de zaterdagmiddag. Als je die band nu nog wilt zien moet je snel zijn: ze verkopen voor de laatste maal 4 maal de Ziggodome uit dit jaar. Inderdaad, dat bandje was Kensington. Zoek maar eens op op Youtube.