Dansende olifanten, de muizen in polonaise over het plafond, pepernoten zo groot als kanonskogels en S10 als nieuwe premier van Nederland. Kortom: koorts. Heel veel koorts. Pyjama aan en opgerold in twee dekbedden en nog rillen van de kou. Vrolijke koortsdromen over het Songfestival (hoewel je daar geen koorts voor nodig hebt trouwens) en nachtmerries over het Tweede Kamerdebat over de toeslagenaffaire. Ik bleef maar zien hoe de VVD het voor elkaar kreeg om in deze tot ver over de rand beladen affaire een nieuw kamerlid zijn ‘Maiden-speech’ te laten houden. Lekker makkelijk: de ongeschreven afspraak is dat hierbij geen interrupties plaatsvinden en er geen vragen worden gesteld. Dat kwam wel goed uit natuurlijk.
In een andere koortsstuip ijlde ik hardop over Johan, Wilfred en René. Die komen namelijk doodleuk terug op TV, althans dat droomde ik. Kijk, persoonlijk vind ik dat je kunt vinden wat je wilt van schunnige dronkemansverhalen van vijftig jaar geleden, maar als je een kerel bent en je zegt dat je er mee stopt: stop er dan ook mee. En niet als een volleerde Heintje Davids voor de zoveelste keer doodleuk terugkomen en verder gaan. Een man een man, een woord een woord. Gewoon je snor drukken en woord houden. Maar zonder de heren blijft er niets meer over van dat hele SBS, dus hup: terug op die buis riep ome John. En wat ome John roept is wet in Hilversum.
Tussen de jonglerende cavia’s door had ik nog een vaag visioen van een stapeltje ambtenaren in Den Haag. Iets met IC-bedden: echt een heel maf verhaal wat ik droomde. Er was een lijstje met de afgesproken opschaling, ruzie over het aantal bedden en of er door het ministerie wel voor betaald zou worden. Geruzie over het opschalen, subsidies en juist aantal bedden leidde ertoe dat de uitbreiding vertraagde en sterker nog, dat er aan enkele ziekenhuizen werd geadviseerd het aantal bedden te beperken. Op datzelfde moment stond Mark op TV te liegen over dat ze er alles aan deden om ervoor te zorgen dat er een bed voor iedereen zou zijn. De NRC kwam er mee op de voorpagina, maar ik wuifde het weg: vast ook de koorts.
Inmiddels knap ik redelijk op. Na een dag of zes binnen opgesloten met dochterlief, ze had mij aangestoken, lijkt de koorts weg en worden dingen weer normaal. Alhoewel, mijn vrouw roept net naar beneden dat ze 38,6 heeft en iets over koorddansende pandaberen. Als ze verder maar niet van die rare dingen zoals ik gaat dromen.