Column – Hobbeldebobbel

Posted on

Deze week blaas ik 41 kaarsjes uit en dat zeg ik niet omdat ik graag gefeliciteerd wil worden (mijn vrouw zegt dat ik nu lieg) maar omdat ik van daaruit graag het bruggetje wil maken naar het feit dat ik steeds vaker de fiets pak. Nog even en het voorjaar hangt weer in de lucht (ik heb m’n flinterdunne laagje sneeuw gehad) en gezien na Maud ook Floor straks in het fietszitje mag kunnen we eindelijk heerlijke lange fietstochtjes maken in Harderwijk en omstreken. Een rondje Hierden is bij ons favoriet: aangezien wij in Stadsdennen wonen ligt dit om de hoek en is het de snelste ontsnapping richting een stukje kakelverse groene natuur zo in de lente.

Wat schetst echter mijn verbazing: het fietspad langs de Zuiderzeestraatweg verkeerd in erbarmelijke staat (ik kan het uit de praktijk bevestigen en velen met u) en de gemeente geeft aan dat een stukje restauratie geen prioriteit heeft. Ik las dit op ‘de socials’ en in de reacties voltrok zich een klaagzang over andere fietspaden en wegen in Harderwijk waar je je als fietser meer een boerenpaard met een gat in de weg voelt (favoriet bij beide dochters weliswaar) dan een frisse-lucht-absorberende fietser. Nu moeten we niet alles (eigenlijk vrij weinig zelfs) geloven wat er geroepen wordt op Facebook maar u en ik weten: hier zit wel degelijk een keiharde kern van waarheid in.

Een kleine twee jaar geleden deed ik al eens een klaagzang over mijn eigen Couperuslaan, maar er zijn tal van wegen waar boomwortels, schade, verschillende soorten wegdek of andere oorzaken het de fietser goed last maken. Fiets eens over de J.P. Heyelaan met een kind in een zitje of in de bakfiets en ter hoogte van de drempel bij de begraafplaats heb je beste gordels nodig om te voorkomen dat je kind in een baan rond de aarde geraakt. Een gemiddelde achtbaan is er niks bij. En over die Couperuslaan: na het vervangen van de waterleidingen en het werkverkeer voor de nieuwbouw in het dichterskwartier 2 zijn er meer kuilen en waterplassen in de weg dan ooit. Maar ja, er is geen prioriteit of geen budget is altijd het verweer. Ik denk zelf een combinatie van die twee. Geen prioriteit aan budget beschikbaar stellen.

Mij bekruipt steeds vaker een onderbuikgevoel dat prioriteiten voor de gemeente vaker bij prestige en nieuwbouw liggen dan bij onderhoud in bestaande wijken. Mijn vrouw vindt echter dat ik niet moet zeuren. Dat vindt ze overigens sowieso, ook los van dit stuk. Het dwingt ons wel om creatieve routes te vinden voor onze fietstochtjes. Maar of dat nou helemaal de bedoeling is…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *