Mijn vrouw en ik hebben een wens: een grotere tuin. Een tuin met een grasveld waar de kleine dames kunnen picknicken, een paar bomen waar de schommel aan kan hangen, een moestuin voor de groenten en kruiden en omdat het kan hier en daar wat bloemenperkjes. Sommige mensen verklaren ons voor gek “want zo’n tuin moet je ook onderhouden” en “dat kost toch tijd” en is “alleen maar gedoe”. Dat zijn over het algemeen de mensen met een achtertuin die louter bestaat uit betontegels, afgewisseld met wat kunstgras en een enkele bloempot. Ieder z’n ding hoor, maar doe maar wat gezelligers in de tuin dan dat. Toen ik klein was leefden wij praktisch tussen de bomen en de planten en moest ik in de zomer ongeveer elke week voor een gulden het gras maaien. Wat mij betreft gaat er niks boven een heerlijke, groene tuin waar de kinders lekker kunnen spelen.
Ik kom hierop omdat het niet alleen echt zo is dat wij dat graag zouden willen, maar ook omdat ik een stukje op de website van deze krant las waarin wethouder Martijn Pijnenburg wordt geciteerd. “Het is een klus de inwoners van Harderwijk tussen de oren te krijgen dat behoud van groen van belang is voor de leefbaarheid van de omgeving”. Ik was verbaasd en toch ook niet. Schijnbaar geeft een behoorlijke hoeveelheid inwoners aan dat ze liever klinkers, betontegels en parkeerplaatsen hebben dan groen in hun woonwijk, wanneer er gevraagd wordt naar de renovatie van wegen en voorzieningen.
Dus dezelfde mensen die mij voor gek verklaren dat ik een groene tuin wil in plaats van een stuk beton, zien voor hun deur ook liever een parkeerplek met een auto dan een boom. Vooropgesteld, een auto heeft een parkeerplaats nodig en ja, ik parkeer mijn auto ook voor de deur. Maar ik heb wel de luxe dat er aan de overkant een stuk groen is, met bomen en een vijver. En laat dat stuk groen nou één van de hoofdredenen zijn dat we zo blij zijn aan de Couperuslaan (los van die achtertuin dan…). Als dat weggehaald zou worden ten koste van klinkers en parkeerplaatsen, dan beloof ik u dat er morgen een “te koop” bord in mijn voortuin staat.
Maar ja, wij zijn misschien zelf ook gewoon een beetje raar. Wij gaan ook vrijwillig in het bos of over de hei lopen in het weekend en halen de kruiden voor het eten liever uit de achtertuin dan uit een plastic zakje van de supermarkt (bespaart ook nog eens een hoop geld én is een stuk smaakvoller). Zoveel mensen, zoveel smaken maar doe mij maar groen in de buurt. Parkeer ik mijn auto desnoods wel wat verder weg. Van een stukje lopen word ik ook niet minder tenslotte.