En wéér was het raak op het kruispunt Lorentzstraat – Knardijk oost. En wéér lees ik dat de provincie op korte termijn een onderzoek wil starten naar de gehele inrichting van dit deel N302 en aanverwante wegen. Ik moet huilen als ik het lees. Tranen met tuiten. Het onderzoek wordt namelijk dit jaar opgestart en loopt tot 2025 – 2026. De te nemen maatregelen worden in 2027 genomen. U leest het goed. We gaan er dus ruim 3 jaar over doen tot er mogelijk iets gaat gebeuren aan het huidige volume aan ongelukken dat daar plaatsvindt. In het huidige tempo gaat dat naar schatting gaat dat tot die tijd nog een botsje of twintig opleveren, misschien wel meer. Hoe lang moet je dat bestuderen voor je weet dat dat er twintig te veel zijn? Vrij kort, me dunkt. Kun je dus direct beginnen met in oplossingen denken. En dat hoeft geen 3 jaar te duren lijkt me.
Maar we leven in een land waarin we de bureaucratische besluitvorming zodanig hebben ingericht dat niemand eigenlijk meer echt weet hoe je dingen kunt aanpassen of uitvoeren. Het komt steevast onderaan de stapel, het komt altijd op de planning over een kwartaal of drie, niemand weet wie de echte klap erop moet geven en àls we dan iets hebben besloten gaan we nog een maandje of 9 nadenken wie, hoe en wanneer we dat gaan uitvoeren. Of het nou de belastingdienst is (die problemen ziet in het aanpassen van een btw-tarief van 9% naar 0%), de gemeente, de provinciale staten of de Tweede Kamer: alles is moeilijk, ingewikkeld en zit zo houtje-touwtje in elkaar dat niemand het meer uit de knoop krijgt. We hebben onszelf als gemeenschap schaakmat gezet.
De oplossing? Een harde reset. Alle systemen in de prullenbak en gewoon opnieuw beginnen. Terug naar de tekentafel en terug naar de basis. Duidelijke afspraken, regels en wetten. In begrijpelijke taal voor iedereen. Een jaartje moet genoeg zijn om dat te regelen. Nu dus mee beginnen, parallel mee laten draaien en dan over een jaar gaan we over op een nieuwe, eenvoudige doch duidelijke structuur aan besluitvorming, ICT-systemen en uitvoering. Ophouden met uitzonderingen maken, aanpassingen op aanpassingen door te voeren en onbegrijpelijke taal uit te slaan die geen burger nog begrijpt. Alle overbodige tussenlagen uit het ambtelijk apparaat halen en gewoon weer oud-Hollandsch doen in plaats van praten.
“Die Sitsen weet het allemaal zo goed he!”, hoor ik u denken. En u heeft gelijk. Ik heb ook lekker makkelijk praten hier in dit hoekje van het plaatselijke sufferdje. Maar drie jaar om een onveilig kruispunt te bestuderen en aan te passen, dat gaat er gewoon niet in.