Dus Harderwijk gaat de paaltjes op fietspaden zo veel mogelijk weghalen. Heerlijk lokaal nieuws vind ik dat. Want fietspaaltjes zijn al enige tijd een ‘hot topic’ in fietsland en onlangs werd er ook op de radio uitgebreid aandacht aan besteed. Ooit waren de paaltjes bedoeld om auto’s te weren van fietspaden, begreep ik. Maar welk persoon met het verstand op de juiste plek rijdt er met een auto een fietspad op? Een stuk meer dan ik dacht, zo bleek. Maar, zo is nu het argument, de paaltjes zijn voornamelijk hinderlijk voor de fietsers zelf. Met andere woorden, met het verwijderen krijgen we minder valpartijen door de paaltjes, maar meer aanrijdingen met auto’s op het fietspad? Smullen, deze fietspaalsoap.
Terwijl ik dit schrijf zet de NS overigens doodleuk een stap terug in de tijd. De spitstreinen op het traject tussen Zwolle en Amersfoort worden weer geschrapt als gevolg van personeelsgebrek. Harderwijk ontstemd, reizigers ontstemd. Meer mensen die dan maar weer met de auto gaan, wat weer meer stikstof uitstoot en dat levert weer meer werk op voor onze eigen Christianne. Zucht. Personeel ligt niet voor het oprapen, dat snap ik, maar dit soort besluiten die precies het tegenovergestelde bereiken van waar we naartoe willen genereren een soort hele diepe collectieve zucht.
De NS is sowieso hard bezig om zoveel mogelijk mensen de trein uit te jagen want ook de treinkaartjes worden duurder. Abonnementen worden weliswaar in sommige gevallen goedkoper, maar het is maar zeer de vraag of dit zijn doel bereikt: meer mensen de trein in. Minder treinen, vollere treinen en duurdere kaartjes klink weinig aanlokkelijk als verkooppraatje om een abonnement af te sluiten. Mensen die standaard met de trein reizen, gaan toch wel met de trein. Je wilt juist de mensen bereiken voor wie de trein een alternatief kan zijn voor de auto. En die jaag je nu nog harder weg. Een vrij averechts-werkend besluit, zo lijkt mij. Je gaat je afvragen waarom de overheid hier niet veel harder op inspeelt en de NS helpt met het oog op dichtslibbende snelwegen en stikstofuitstoot.
Persoonlijk was het reizen voor mij ooit het argument om weer dichterbij huis te gaan werken. Ik begrijp uiteraard dat dit voor lang niet iedereen een mogelijkheid is. Maar ik mis het reizen absoluut niet, zowel met de auto als met de trein niet. Hoewel ik nog regelmatig de auto naar Putten en naar fotografie opdrachten pak, doe ik dit waar mogelijk liever met de fiets. Bijkomend risico is nu echter wel dat door gebrek aan paaltjes het ik wel iets beter moet gaan oppassen voor verdwaalde auto’s op het fietspad.