Nog even en de opbouw en de opening van de ijsbaan op de markt begint weer. Eindelijk, na 2 jaren waarin er geen ijsbaan was of deze voortijdig afgebroken moest worden, kunnen we nu (ijs en weder dienende) weer de hele decembermaand genieten van de winterse sferen en de ijspret. Ja, uiteraard was er direct weer iets over te zeuren (kan dat wel in tijden van een klimaatcrisis en kost dat niet veel te veel energie) maar deze mensen verwijs ik graag door naar mijn column van vorige week. Past namelijk feilloos in het rijtje ‘want stel je voor dat het gezellig is in december’. Alsof iemand me een knipoog wilde geven is direct de eerste vorst in aantocht: de natuur wil schijnbaar ook wel een handje helpen.
Binden wij Maud de Friese doorlopers onder? Zeer zeker. Dan is ze er klaar voor als we deze winter weer de echte ijsbaan op kunnen of wie weet het randmeer en stel dat er in Friesland een tochtje verreden wordt. Stoeltje mee dus en hup, glijden maar. Daarna klunen naar huis: naar de kachel en de warme chocomelk. Het smoeltje glundert van de voorpret als ik haar deze belofte maak maar eerlijk is eerlijk: de kans dat we buiten de ijsbaan op de markt op echt ijs kunnen schaatsen wordt natuurlijk elk jaar kleiner, zo lijkt het. Des te meer reden te genieten van de rondjes op het kunstijs dus.
Ondertussen is het echt donker als ik Maud ophaal van het dagverblijf op donderdag. Onderweg naar huis zoekt ze ijverig naar kerstlichtjes, ook al is het nog vroeg. Voor haar zijn het feestlichtjes, of ze nou bij Kerst horen of bij Sinterklaas: het zijn de vrolijke lichtpuntjes in het donkere autoritje naar huis. De oogst valt nog tegen en dus moest ik haar een belofte maken: we zouden thuis alvast één kerstlichtje ophangen. Het antwoord was even duidelijk als eenvoudig: “Nee. Een heleboel”. Het is een kind van haar ouders, zoveel is duidelijk. Nieuw in huize Sitsen dit jaar: alles op een timer. Ook wij moeten aan de stroomrekening denken, maar glunderen zal ze. Of ik nog naar het W.K.-voetbal ga kijken? Allicht zet ik het aan. Maar het leeft niet, het doet me nog niks. En dan het hele verhaal erachter en het land waar het plaats vindt… Voetbal hoort in een voetballand. Niet in een land wat mensenrechten met voeten treedt. Maar zoals een zegsman van de KNVB reageerde op het boycot van de ochtendshow op Radio2: door er te zijn kunnen we juist aandacht vragen voor de misstanden. Benieuwd hoe dat uitpakt, maar het is toch anders dan anders en echt warm loop ik er niet voor. Doe mij maar een Elfstedentocht.