Voor u ligt de laatste column van 2022; ik was er zelf nog niet eens klaar voor. Maar ineens is ie er dan toch. Een geschikt moment om even mijn eerste column van dit jaar erbij te pakken. Wat heb ik daar benoemd, wat waren mijn plannen voor dit jaar en wat is ervan terecht gekomen. Een soort korte evaluatie dus van het jaar om te bekijken of ik mijn grote waffel heb waargemaakt: dat leek mij een goed idee. Zij het niet dat ik bij het lezen van die column direct geconfronteerd werd met mijn goede voornemens voor 2022 waarvan ik ogenblikkelijk wist: daar is weinig van terecht gekomen. Dus dat evalueren slaan we maar even over. Te confronterend.
Wat beteuterd bladerde ik door alle andere columns die ik dit jaar schreef. Van de leugentjes van Hugo tot de afvalsoap in Harderwijk. Over de hinkelbaan op de Boulevard tot de Hanzetekening bij het Kloosterplein. Corona, uiteraard. Want hoe normaal het ook voelt dat we dit jaar weer alles doen en laten met de feestdagen: een jaar geleden was dat een keiharde no-go. Ik schreef over elektrische fietsen, over de geboorte van onze tweede dochter en over hoe gevaarlijk een mening tegenwoordig kan zijn. Ik las mijn column over mijn koortsdromen toen ik zelf Covid had en herkende er weinig meer van. Kennelijk was ik toen echt aan het ijlen.
Het was een bijzonder jaar in veel opzichten. Waarin we meer in plaats van anders voor ons afval gingen betalen. Waarin we weer festivals hadden in Harderwijk, meer dan ooit zelfs. Het jaar wat ons collectief een stukje armer maakte, zoals Mark had voorspeld. Het jaar waarin je je rijkdom kon gaan etaleren door de thermostaat hoger te zetten. We zagen de derde wereldoorlog dichterbij komen dan ooit en namen afscheid van veel te veel mooie mensen. Geliefden, bekenden en onbekenden. Van beroemdheden, van bekende helden en onbekende helden. Van familie en van vrienden.
Afscheid nemen van 2022 is moeilijker dan de voorgaande jaren. Tenslotte wilden we het coronajaar 2020 maar wat graag vergeten, maar staat zij in ons geheugen gegrift. 2021 was niet veel beter en hadden we liever overgeslagen, maar geen gum krijgt die ooit weg. En nu, nu loopt 2022 op zijn einde. En is alles weer eigenlijk zoals het ooit was. Maar toch nooit hetzelfde. 2022 was het laatste jaar waarin ik herinneringen kon maken met en aan mijn oudste broer en zijn afscheid valt zwaar, want hij was nog veel te jong. Maar de herinneringen zijn voor altijd.
Ik wens u een prachtige jaarwisseling en alle goeds in 2023.