Als ik door de berichten van de afgelopen week blader, lijkt het alsof er steeds vaker verhalen en meldingen komen over overlast door jeugd. In een artikel in deze krant afgelopen week stelt de betrokken wethouder Marcel Companjen terecht dat deze meldingen niet gebagatelliseerd moeten worden. Waar rook is, is vuur zullen we maar zeggen. Om hier zelf iets zinnigs over te zeggen zou ik het aan den lijve moeten ondervinden. Gelukkig kan ik stellen dat aan de Couperuslaan vrij rustig is wat dat betreft. Wel kunnen we constateren dat de sociale controle die we van oudsher hadden veranderd is, alsmede de houding van jongeren tegenover volwassenen. Wat dat betreft is er dus wel degelijk wat veranderd. Vinden wij volwassenen daar dan te snel iets van of is de jeugd echt onopgevoed schorem?
Feit blijft dat een jaar of dertig, veertig geleden de jeugd (lees: ondergetekende) over het algemeen een ander respect toonden voor volwassenen en de sociale controle hoger lag. Werden wij ergens op aangesproken dan haalden we het niet in ons hoofd tegen te spreken laat staan de ernstigste ziektes naar iemands hoofd te gooien. En tuurlijk waren er grotere boeven dan ik of de buurjongen, maar dat waren de uitzonderingen. Tegenwoordig lijkt die verdeling andersom te liggen in sommige contreien. Krijgt u de berichten over de zogenaamde “Fatbikebendes” mee uit Haarlem en omstreken?
Opvoeding, normen en waarden, respect voor anderen. Dat is waar het volgens veel mensen aan ontbreekt bij de jeugd. Is dat alarmerend? Ik kan me goed herinneren dat ouderen ook schande van ons spraken toen we jongeren waren. Dat we dingen deden die niet mochten. Dat we soms ’s avonds op straat rondliepen. Maar de sociale controle was groter. Er was minder angst onder de ouderen, maar daar lijkt ook de individualisering van de maatschappij een rol te spelen. Samen staan we sterk is er onder de jeugd wel, maar onder de volwassenen steeds minder. We laten anderen sneller aan hun lot over als we iets op straat zien gebeuren. Dat mogen we onszelf aantrekken.
Al met al lijkt het probleem mij tweeledig. We zijn gevoeliger geworden, individualistischer en banger. Aan de andere kant is de huidige generatie jongeren brutaler, en liggen de normen en waarden heel anders dan enkele decennia geleden. Een pasklare oplossing is er niet, maar dat is aan de lokale overheden. Dat het niet gemakkelijk is, dat is duidelijk. Laten we beginnen met onze kinderen fatsoenlijk op te voeden met respect voor anderen en tegelijk te bedenken dat we allemaal jong zijn geweest. Dat is alvast een begin.